Cóż..., nie mnie oceniać mistrzów.
Poetyka powojennych hut, artyzm języka, odzwierciedlającego maniery bohaterów, przebijająca się na pierwszy plan miłość jako spiritus movens życia. I sam smak życia. Magia.
Niestety nie da jej się przeczytać ciurkiem.
Klasyka *****+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz