Hm... Wciąż mam smak na języku. Nie spodziewałam się czegoś równie dobrego, intensywnego, po prostu smacznego.
Synkopowane rytmy wciąż brzmią w głowie. Nie pytajcie mnie, kto zabił, bo wcale mnie to nie interesuje, nie o zagadkę tu chodzi, lecz o swobodne dżezowe brzmienie, gdy muzycy wpadają w trans, improwizując, dając się ponieść fali, czasem odklejają się od rzeczywistości.
Piękny koncert.
Polecam bez rytmu *****+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz