Nie, po prostu nie

Nina Lykke: "Nie, po prostu nie"



Wpadła mi Norweżka między czeskie kawałki. Choć okładka wygląda dość zwyczajnie, jak cegiełka do literatury niepięknej, to wcale nie żałuję.
Romans, późny dość, rozebrany na kawałki, przenicowany na wylot z każdej strony trójkąta, drobiazgowo rozwiercony. Najciekawsza jednak jest pięćdziesięciolatka, która wreszcie zdaje sobie sprawę, że żyła dotąd nie swoim życiem. Wreszcie, po latach próby wpasowania się w oczekiwania społeczne, odnajduje siebie. Jakie to ważne wreszcie umieć powiedzieć NIE.

Choć językowo mnie nie powaliła - to nie jest lektura, którą by zlizywać, wysysać - to niełatwo się od niej oderwać.

Polecam *****-

Osiem - Radka Tresztikowa [czy żuki mają fiutki]

Radka Třeštíková: "Osiem"













Kupiona hurtem z klucza "literatura czeska". I jak zwykle trafiona.
Zaczyna się jak kryminał. Myślę, szkoda, mam chęć na powieść obyczajową. Ale kryminał jest w porządku, rozerwę się. Nagle przechodzi w powieść o ludziach właśnie. [Oczywiście, że myślę, szkoda, nastawiłam się na kryminał].
Całość elegancko spięta, losy czworga bohaterów, splątane osobą ofiary, narysowane surowo, bez zdobień, szeroko i precyzyjnie. Motywacja każdego z nich jest oczywista, czasem po prostu życie trafia na przedziwne zakręty.
Trochę drażni stereotypowy motyw rasistowski, niby go nie ma, ale jest. Półromka nie może znaleźć pracy, nic nie umie, robi błędy, nie zna nazw pierwiastków, ma wywalone na wszystko. I to ona, nieposiadająca skrupułów, zahamowań moralnych, jest motorem działań pozostałej czwórki. Ale nawet ona, jak każdy, po prostu szuka miłości. I tej rodzicielskiej, której nie zaznała, i tej prawdziwej.

I rzeczywiście miłość, czy też raczej jej pragnienie, rządzi wszystkim.

Polecam *****